نصیبم شد غمت ! الحمدلله ...

مردم سیه بر تن کنید ، شال عزا برسر کنید ، حسین^{( علیه السلام)} رسید به کربلا ...

آنقدر از بوی شراب طهورایی محرمت مستم که اگر عطرهای عالم را برای بیاورند با عطر چای روضه ات برابری نمیکند.

حسین جان! دلم پر میزند برای شب اول که ولی فقیه خوانی کربلایت را منصورمان میکند و بیعت با ولی فقیهمان ...

اربابم ! شب دوم را محتاجم خیمه بزنی در دلم ، لحظه ای که پیر مرد از دلشوره خواهرت میخواند،

وقت ورود به کرب وبلا ...

نیزه نشین من ! دلم شور میزند برای شب سوم، که شب قدرم ، شب سه ساله ی شماست ...

حبیب دلم ! شب چهارم را میطلبم که نوحه خوان عرش از قول طفلان عمه جان بخواند ،

امیری حسین و نعم الامیر...

غریب غروب عاشوررا ! پیر مرد میخواند از عبدالله ابن الحسن ؛

طفل عاشق کی زعشق بیگانه است ...

قتیل العبرات مومنین ! میبینم شب ششم و اذن گرفتن خوانی حماسی خوان ارک را ؛

عقیق یمنم وای ... یتیم حسنم وای ...

اسیر الکربات سینه ام ! شب هفتم ، شبی که پیر دیر عشاق غلامی اصغرت را میکند را میگویم ؛

  لالائی میخواند می میرم ...

ابوالشهید کربلا ! شب هشتم مرده ام که علی اکبرخون مداحان میخواند ؛

پیش دشمن مپسند این همه من گریه کنم ...

ساقی ساقی کربلا ! دیوانه شب تاسوعایم که  عبدعباست حیدری فریاد میزند ؛

یا کاشف الکرب عن وجه الحسین ...

حسین جان ! امان از شب عاشورا که ارکیان را عرش نشین میکند ؛

غلامت لحظه ای که از خار جمع کردنت میخواند ...

السلام علیک یا مظلوم .. یا ابا عبدالله الحسین ^{( علیه السلام )}