سفر عشق ...

یحتمل ما رفتنی شدیم و گاهی رفتن ها بدون برگشت خواهد بود.

سالهاست خودمان را به حضرتش متصل می دانیم و حال اینکه رنگی از وصال نداریم.

میرویم برای تجدید قوا، تجدید بیعت، تجدید هر آنچه با معصیت یادمان رفته

می رویم تا شاید راهمان دهد.

پیاده میرویم تا شاید بین راه با کاروان از شام برگشته همراه شویم.

شاید ... 

خدا کند که منم اربعین حرم باشم...

حسین جان ! به نیابت از سه ساله ای که نشد پیاده بیاید به کربلا ، سه ساله ها می آیند حرمت.

می بینی ؟ خودشان تعیین فرمودند . می توانستند بگویند: « علامت شیعه زیارت روز عاشوراست ،

همه بلند شوند و بیایند اینجا » اما طراحی شده است ؛

عاشورا در محل خودتان عزاداری کنید اربعین بیایید کربلا.

اگر می خواهی فنا فی الله را که عرفا می گویند ، لمس کنی در میان جمعیت انبوه زائرین اربعین حضور پیدا کن.

آن وقت خواهی فهمید که در مقابل این عظمت چیزی نیستی و احساس صحرای محشر را پیدا خواهی کرد ،

با این تفاوت که در این مسیر ، امام حسین ( علیه السلام ) دست تو را گرفته است.

زیارت اربعین را باید چشید ، اصلاٌ نمی توان آن را در قالب الفاظ و یا حتی شات های دوربین عکاسی به تصویر کشید.

از آن زمان که بوسه زدم بر ضریح تو

بیچاره ی تو بودم و بیچاره تر شدم...

آرزو دارم...

حالا تمام دغدغه ام این شده حسین ( علیه السلام )

این اربعین کرب و بلا می بری مرا ؟!!