من عرف نفسه فقد عرف ربه ...

^{مسلمیه ، عرفه ،  کربلا ، یوم الترویه ...}

روزی که خدا اول به زائرای حسین^{( علیه السلام )} نگاه میکند بعد به زوار عرفاتش

آی کربــــــــــــــــــلـــــــــــــــــــا

شب ها شب های غریبی اول سفیر حسینی، مسلم ابن عقیل است.

همه هیئتی ها و استخوان خوردکرده ها این شبها مشرف میشوند کربلای ایران، حضرت سیدالکریم حسنی.

به قول قدیمی ها هرکی برا محرم رزق میخواد این شب ها نباید برای حضرت مسلم کم کاری کند.

ولی حرف من عرفه است ،، روز ، روز شناخته.

{{من عرف نفسه فقد عرف ربه }} که فقط گشایش این مطلب

بدست امام حسین ^{(علیه السلام)} و خانواده اش هست و بس.

اینطور که از بزرگترها شنیدم ، مجلس عرفه رو تقریباً پیرمرد ( حاج آقا منصور ارضی ) زنده کردند ،

و قبل از ایشون در ایران چنین برنامه ای نبوده است.

مجنون برِ لیلا بنشیند خوشش آید     ازلعل لبش بوسه بچیند خوشش آید

درجمع حسین واله و مستیم         دیوانه چو دیوانه ببیند خوشش آید

تا این پیرمرد زنده است ، استفاده کنیم...

پیرمرد بخونه و ماهم دیوانه شویم ، اشک برای حسین ^{(علیه السلام)} ،

پاکی از گناه ، صله به بی بی دوعالم .

نمیدونم از چی بگم!...  عرفه ای که پیرمرد میخونه  با همه عرفه ها فرق داره ، از مناجاتش ، از علمی بحث کردنش ،

از اسرار و جلواتش ، از ظاهر و باطنی که فقط او بین ما از ارباب گرفته و برای هر اهل دلی کلیدی است برای

قفل های این عالم.

روضه های مناجاتی معروفش.. انالذی هاش... انت الذی هاش... شهادتین هاش...

شهادت با رگ های بریده اش بس است ، گریه ام گرفت .. های های سینه زنی هاش....

وای... وای.. غروب عرفه و یاد امام زمان و دعوت از حضرتش به مجلس ، اون هم باروضه حضرت اباالفضل ^{( علیه السلام)}...

دیگر حال نوشتن نیست.

حلوای تن تنانی تا نخوری ندانی...